Wat Shen Yun me heeft geleerd

14 jaar. Zo lang ben ik verbonden met Shen Yun, hetzij door het lopen van stage als onderdeel van mijn schoolcurriculum, hetzij als fulltime danser. 14 jaar is geen korte tijd, en ik beschouw ze als de belangrijkste jaren van mijn leven.

Ik ben geboren en getogen in Warschau, Polen. Destijds was de eerste golf Aziatische immigranten net naar Polen verhuisd, en ik maakte deel uit van de eerste generatie Aziatische kinderen die daar werd geboren. Het spreekt voor zich dat ik behoorlijk opviel. Op school kon ik alle Aziatische gezichten op slechts één hand tellen. Het is niet verrassend dat ik vaak te maken kreeg met racisme. Om te overleven bouwde ik een muur om mezelf heen, in de veronderstelling dat als ik aan de buitenkant hard zou worden, ik zou kunnen overleven. Dat klopte wel, maar het leven was niet zo goed.

Naar de Verenigde Staten komen en me inschrijven aan de Fei Tian Academie voor de Kunsten voelde als een verademing. Niet alleen was ik niet het doelwit vanwege mijn ras, iedereen was zorgzaam en ondersteunend, en ik voelde me thuis. De kans om met Shen Yun op te treden als onderdeel van mijn schoolcurriculum en later als professional was een droom die uitkwam. Het is echter de cultuur bij Shen Yun die mij echt heeft veranderd en mij heeft gemaakt tot wie ik nu ben.

Vanaf de eerste dag kon ik zien dat dit gezelschap als geen ander was. Iedereen wilde me graag alles leren wat er te weten viel over het werken in een gezelschap voor podiumkunsten. Ik herinner me dat een van de ervaren dansers, Seb, een groot deel van zijn tijd besteedde om mij te leren over het leven op en naast het podium. Hij ging met mij shoppen op zoek naar essentiële benodigdheden voor de tournee, liet me kennismaken met de inhoud van een make-uptas en leerde me veel life-hacks die ik tot op de dag van vandaag nog steeds gebruik. Maar het belangrijkste was dat hij mij het belang van verantwoordelijkheid en onbaatzuchtigheid bijbracht.

Hij had de leiding over de mannelijke dansers in onze groep, en ik kon zijn arbeidsethiek zien en de manier waarop hij zich elke dag gedroeg. Het ging nooit over hem. Of hij nu een slechte dag had of iets aan zijn hoofd had, hij stond altijd klaar om anderen te helpen met een glimlach op zijn gezicht.

Door zijn daden liet hij me zien dat je alleen door onbaatzuchtig te zijn anderen op een positieve manier kunt beïnvloeden. Ik begon langzaam mijn beschermende muren af te breken en probeerde opener en onbaatzuchtiger te worden.

Seb is slechts één voorbeeld; er zijn honderden anderen hier bij Shen Yun. In 18 jaar tijd zijn we gegroeid van één gezelschap naar acht. We zijn vanuit het niets begonnen en nu zijn we een podiumkunstengezelschap van topklasse dat jaarlijks de wereld rond toert. En elk jaar komen we met een heel nieuw programma. Ieder jaar. Hoe is dat überhaupt mogelijk?

Er zijn mensen die ons beschuldigen van zulke belachelijke dingen dat ik ze niet eens wil noemen. Ons succes zou niet mogelijk zijn als deze beschuldigingen ook maar voor de helft waar zouden zijn. De resultaten en het succes van Shen Yun zijn een bewijs dat wat we doen goed is, en de recensies van het publiek en de impact die Shen Yun heeft bewijzen het.

Ik herinner me dat ik een brief ontving van een toeschouwer in Londen. Het was in het Pools geschreven. Hij bedankte mij en alle leden van het gezelschap voor onze prestaties en spoorde ons aan om door te gaan. Deze kleine gebaren betekenen alles voor ons en geven ons de motivatie om te blijven streven naar grootsheid.

14 jaar later denk ik vaak terug aan alle lessen die ik heb geleerd van ervaren dansers. En nu ik de veteraan ben, streef ik ernaar de wijsheid van mijn voorgangers over te dragen aan de nieuwere generatie.

Shen Yun heeft al die jaren succes kunnen boeken omdat niemand voor zichzelf leeft. Het gaat erom anderen te helpen, elkaar beter te maken.

En dat is de les die ik altijd in mijn hart zal bewaren.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de website van de Shen Yun Community. Lees het hier.