Laat je tenen de hemel raken

U hebt deze beweging wel gezien in onze voorstellingen: een danser heft één been op tot boven het hoofd en vormt zo een hoek van 180 graden – een rechte verticale lijn met voetzolen lijnrecht tegenover elkaar. Geloof het of niet, maar deze verbluffende techniek is een basisvereiste voor dansers omdat het in klassieke Chinese dans belangrijk is een vaste voet te hebben en een goede grip op je voet.

Dit wordt cháo tiān dēng (朝天蹬) genoemd en het is een techniek die zowel de flexibiliteit als het evenwicht op de proef stelt. De naam van de techniek betekent letterlijk “een stap richting de hemel” en er zijn veel manieren om op dit verheven pad omhoog te klimmen, waaronder het omhoog brengen van je been vanaf de voorkant, zijde of rug.

Aan de bovenkant wijzen de tenen richting de hemel, een hand houdt het been vast, knieën zijn gestrekt en de houding is recht.

Het been loslaten

Wanneer je eenmaal cháo tiān dēng onder de knie hebt, ben je gereed om te experimenteren met een reeks andere moeilijke technieken en houdingen. Voor deze geavanceerde bewegingen, die onderdeel zijn van de “beheersing” categorie, moet je ongelooflijke handelingen van flexibiliteit uitoefenen, vaak zonder enige hulp.

Door serieuze beenkracht toe te voegen aan hun prachtige bewegingen, zijn klassieke Chinese dansers in staat een reeks aan schitterende houdingen te creëren.

Terug naar de top

Een van de essentiële technieken die vrouwelijke dansers zich meester moeten maken is zǐ jīn guān (紫金冠) of “gouden standaard kroon”. In deze techniek zwaait de danseres haar been naar achteren, grijpt het en houdt de houding aan terwijl ze perfect stil staat. Variaties van deze beweging omvatten het trappen van je achterste been en het met beide handen grijpen of je achterste been langzaam optillen totdat je het langs je hoofd kan houden.

Deze techniek is bijzonder uitdagend. Om in staat te zijn haar achterste been met haar hoofd te raken en het dan daar vast te houden, moet een danseres ongelooflijke lenigheid, basiskracht en balans bezitten. Stel je voor hoeveel uren loodzware training en rek- en strekoefeningen de dansers moeten ondergaan!

Een moment van kalmte

De beruchte krijgsheer Cao Cao uit het tijdperk van de Drie Koninkrijken was zo bedreven in gevechtskunsten dat hij mogelijk de vereiste lenigheid had om een klassiek Chinees danser te zijn. We zullen het nooit zeker weten, maar we weten wel dat hij wat mooie poëzie geschreven heeft:

東臨碣石，以觀滄海。

水何澹澹，山島竦峙。

“Vloeiend ten oosten van de Jieshi Berg, staar ik naar het hemelsblauw van de oceaan.

De wateren dansen zo sereen, de bergen rijzen zo verheven.”

Deze zinnen zijn uit het gedicht “De diepblauwe zee bekijken” (觀滄海) en uiten perfect het gevoel achter onze volgende techniek. In een tàn hǎi (探海) heft een danseres haar achterste been omhoog terwijl ze haar onderste torso omlaag brengt totdat het parallel loopt met de vloer en zo een zeer gracieuze pose creëert die het idee oproept over de zee uit te kijken, wat precies de betekenis is van “tàn hǎi”.

Dit is uiteraard een favoriete pose van één van onze dansers wanneer er foto’s aan het strand gemaakt worden!

Zeker, deze technieken zijn geweldig voor een langzaam en gracieus vertoon van lenigheid. Maar wat gebeurt er wanneer je er wat explosieve kracht in steekt? Lees m’n volgende blog om dat te achterhalen.