Het onvergetelijke Taiwan

De verkenningstocht van het Shen Yun Symfonie Orkest in Taiwan

Tijdens ons eerste concert kwam er buiten net een tyfoon tot bedaren. Men verwachtte de volgende tyfoon binnen een paar dagen. We kwamen er al snel achter dat dit meer dan eens de status quo zou zijn tijdens dit Formosan avontuur. De eerste tournee van het Shen Yun Symfonie Orkest in Azië zal me nog heel lang bijblijven. Laten we bij het begin beginnen...

De eerste dag

Hier nemen we weer een ovatie in ontvangst in Toyuan, Taiwan, terwijl dirigent Milen Nachev zijn plek opnieuw inneemt op het podium. Badend in het felle licht, zag ik mijn medemusici fier rechtop staan ondanks dat het zweet van hun kragen afdroop. Bij elke buiging voelde ik mijn eigen paardenstaart in mijn nek kleven. (De warmte was niet alleen afkomstig van de podiumlampen, op dit eiland op de Kreeftskeerkring was het zelfs eind september nog 26 tot 32 graden.) Mijn glimlach stond nog steeds breeduit op mijn gezicht, ondanks mijn uitputting aan het einde van het optreden. Zo breed dat het haast mijn gezicht in tweeën spleet.

Ondertussen explodeerde het publiek in golven van donderend gejuich en applaus toen de dirigent (conform symfonieorkest protocol) steeds weer van het podium af liep en weer terug kwam. Geschreeuw van “Ik hou van jullie!” en “Encore!” klonken luid in de zaal elke keer als meneer Nachev zich tot de menigte richtte. In Taoyuan bouwde hij de spanning op door steeds een paar extra seconden te wachten alvorens hij zich omdraaide en ons weer liet gaan zitten voor de laatste selectie en mijn favoriete encore nummer: het vreugdevolle, op Taiwan geïnspireerde ‘In de Bergen.’

Ons eerste concert in Taiwan was in één woord onvergetelijk.

Het weer betrekt

Na twee weken op tournee werd onze plaatselijke gastorganisatie door tyfoonwaarschuwingen en wegafsluitingen gedwongen om het concert in Taitung af te lasten. Dit is een stad die Shen Yun nog niet heeft bezocht. Toen het gezelschap van Shen Yun’s World Company deze lente Taiwan bezocht, meldde plaatselijke media dat honderden inwoners bus na bus vulden en een acht uur durende reis ondernamen om de dichtstbijzijnde voorstelling in de aangrenzende provincie te bezoeken.

Als het geplande concert plaats had gevonden, waren we het eerste buitenlandse orkest geweest dat in Taitung optrad. Daarnaast is het helaas ook waar dat van alle steden in ons Taiwanese lijstje, de kaarten in Taitung het snelste uitverkocht waren. Toch is het spijtig dat Taitungianen nog wat langer moeten wachten voordat ze Shen Yun dichter bij huis kunnen zien.

Ondertussen maakte ik mijn eerste tyfoon mee. Dat kwam erop neer dat we aan het hotel gekluisterd waren terwijl de wind onafgebroken loeide en de rotzooi buiten rondvloog. Hierdoor klaarde mijn ‘geannuleerde concert stemming’ echt niet op. Maar het door het weer veroorzaakte hiaat in ons tour schema, maakte wel dat ik daarna elke kans om op te treden koesterde.

In het Shen Yun Symfonie Orkest is het aan de musici om de grandeur van het keizerlijke hof tevoorschijn te toveren en de kleur van de Udumbara bloemblaadjes, zonder dansers, kostuums of achtergrondtaferelen. Het is ongelofelijk inspirerend om mensen zo enthousiast te zien worden van onze muziek. En na een paar steden kwamen we tot de ontdekking dat “encore” met een Taiwanees accent, heel erg op “uncle (oom)” lijkt, maar dat maakt niet uit – mijn enthousiasme kon echt niet stuk. Ieder concert is waardevol omdat we proberen de schoonheid van de traditionele cultuur over te brengen.

Ik sta te popelen om voor de rest van het publiek te spelen in dit buitengewone Symfonie Orkest seizoen. Volgende halte, Carnegie, we komen er aan!