Het heilige Taoïstische Wudang gebergte
“De natuur heeft geen haast, maar toch wordt alles volbracht” —Laozi
Heb je er ooit van gedroomd te ontsnappen aan het stadsleven, al is het tijdelijk, naar een afgelegen berg? Een plek waar je je één voelt met de natuur. Waar je hart weer tot rust kan komen... Klinkt leuk, nietwaar?
Welnu, enkele van de meest mystieke, pittoreske, door wolken bedekte en hooggelegen bergen in de wereld zijn te vinden in China. In het oude centrum van het Taoïsme en de Tai Chi is zo'n bergketen genaamd Wudang.
Gelegen in de provincie Hubei in centraal China, is het Wudang gebergte met zijn eeuwenoude tempels al lang de thuisbasis van degenen die hun leven aan de Tao, ofwel de Weg, wijden.
De onsterfelijke stichter van Tai Chi
Er was eens, lang voordat een menigte enthousiaste pelgrims begon te wandelen op eindeloze stenen trappen naar de prachtige pieken van Wudang, een legendarische man met de naam Zhang Sanfeng.
Meester Zhang werd geboren in de twaalfde eeuw tijdens de Zuidelijke Song Dynastie, en leefde nog steeds halverwege de Ming Dynastie, zo'n driehonderd jaar geleden. Meerdere getuigenissen tonen aan dat hij minstens 307 jaar heeft geleefd. Niemand weet wanneer hij precies "verdwenen" is, maar men denkt dat hij gedurende zijn leven onsterfelijk is geworden.
Volgens het officiële werk De geschiedenis van Ming was Zhang een torenhoge ruim 2 meter lange man met een nobele houding. Hij droeg het hele jaar door hetzelfde Taoïstische gewaad. Hij liet zijn wereldlijke leven, rijkdom, bezit - zelfs zijn wereldse verlangens - achter zich en koos voor het leven van een kluizenaar. Na enige tijd te hebben rondgezworven, vestigde hij zich uiteindelijk in het Wudang gebergte.
"Deze berg zal op een dag erg beroemd worden", verklaarde hij.
Meester Zhang was een ongeëvenaarde gevechtskunstenaar die bedreven was in Shaolin kung fu, het Chinese rechte zwaard en vele andere vechtkunsten.
En toch beheerste hij ook de innerlijke vechtkunst, en is hij het meest bekend door het oprichten van de langzaam bewegende spirituele discipline Tai Chi.
Volgens de legende werd Meester Zhang op een nacht in een droom bezocht door de Taoïstische godheid, de Jade Keizer. De Grote Jade Keizer, de heerser van de hemel, leerde Meester Zhang de geheimen van de Tao. Bij het ontwaken was hij geïnspireerd om een vechtkunstmethode op te zetten gebaseerd op interne energie, in tegenstelling tot fysieke kracht; een vechtkunst waarin buigzaamheid agressie teniet doet, en zachtheid hardheid overwint.
En zo werd tai-ji-quan, of tai chi, geboren.
De Tai Chi van Meester Zhang werd op de proef gesteld toen hij werd aangevallen door een bende bandieten. Geen enkele stoot of schop raakte Meester Zhang (Als je ooit de film Kung Fu Hustle hebt gezien, weet je misschien hoe ongrijpbaar een Tai Chi meester kan zijn). Toen hij zijn aanvallers bleef ontwijken, raakten ze uiteindelijk uitgeput en sloeg hij ze met gemak neer.
Wanneer de keizer schrijft
Hoewel Tai Chi tegenwoordig vooral bekend staat als een zachtaardige vechtsportvorm die je gezondheid kan verbeteren, is de praktijk in werkelijkheid door de eeuwen heen ver afgedwaald van het oorspronkelijke doel. Wat Meester Zhang in eerste instantie oprichtte was bedoeld als een praktijk voor zelfcultivatie, of spirituele verheffing.
"Wat essentieel is voor de methode van de Tao", zegt Meester Zhang, "is om zich te ontdoen van cravings en ergernissen. Als deze problemen niet worden weggenomen, is het onmogelijk stabiliteit te bereiken. Het is als een vruchtbaar veld. Totdat het onkruid is opgeruimd, kan het geen goede gewassen produceren."
"Cravings en piekeren zijn het onkruid van de geest", zei hij. "Als je ze niet verwijdert, kunnen concentratie en wijsheid zich niet ontwikkelen."
Omdat hij de wijze was die hij was, vroegen veel keizers hem advies over staats- en militaire zaken. Maar Meester Zhang was meestal moeilijk te vinden.
Keizer Yongle, de derde keizer van de Ming Dynastie, had echter geluk en kreeg antwoord op zijn brief. Meester Zhang wist dat de keizer alles had behalve een lange levensverwachting, en dus antwoordde hij door de keizer te schrijven dat de sleutel tot een lang leven het verkrijgen van een vredig hart is, door afstand te doen van wereldse verlangens.
De keizer was zo dankbaar voor het advies dat hij Wudang tot koninklijke berg verklaarde en opdracht gaf tot de bouw van 9 paleizen, 72 tempels en 36 nonnenkloosters op de berg Wudang als een manier om de Tao verder te promoten.
Dit is de reden waarom de structuren van de Wudang tempels die we tegenwoordig zien doen denken aan de architectuur van de vijftiende eeuwse Ming Dynastie.
Meester Zhang's voorspelling bleek waar te zijn: Wudang werd erg beroemd.
De oude wijze
Zo'n 2500 jaar geleden, in ongeveer dezelfde periode dat Boeddha Shakyamuni les gaf op het Indiase subcontinent, gaven Laozi (Lao Tse) en Confucius les in China.
The Records of the Grand Historian vertelt hoe Confucius de grote Taoïstische Laozi zocht om van hem te leren. Door de ontmoeting was Confucius drie dagen lang met stomheid geslagen. Met andere woorden, er was geen "Confucius zegt" gedurende drie hele dagen.
Toen Confucius eindelijk zijn zwijgen verbrak, zei hij: "Ik weet hoe een vogel kan vliegen. Ik weet hoe een vis kan zwemmen. Maar ik weet niet hoe Laozi kan opstijgen en vliegen als een sublieme draak die op wolken in de lucht rijdt."
Voordat Laozi China verliet door de Westelijke Poort om nooit meer gezien te worden, liet hij zijn leer achter, geschreven in 5.000 Chinese karakters - een boek dat nu bekend staat als Tao Te Tsjing. Hoewel het niet is vastgelegd dat Laozi naar het Wudang gebergte heeft gereisd, heeft zijn Tao dat wel gedaan.
De Culturele Revolutie overleven
Het Taoïsme speelde zo'n grote centrale rol in de traditionele Chinese cultuur en denkwijze dat het een doelwit werd tijdens de Culturele Revolutie van Mao Zedong (1966-1976). De materialistische, ultralinkse ideologie van de Chinese Communistische Partij liet geen ruimte voor de Tao, de Weg van het universum of de wet van de natuur.
In plaats daarvan leerde de Partij generaties lang Chinezen te "vechten tegen hemel en aarde", om Mao te citeren. Op het hoogtepunt van de Culturele Revolutie vermoordde de Rode Garde van Mao Taoïstische monniken en nonnen, dwongen hen te trouwen en stuurden hen naar werkkampen. Ze verbrandde hun heilige boeken en vernielde Taoïstische tempels in heel China.
Ze wilden ook de historische tempels van Wudang vernietigen.
Maar Li Chengyu, een 100-jarige Taoïstische non, groette de Rode Garde op de voorste treden van een tempel. Ze had haar lippen met lijm verzegeld voordat ze op de trappen van de tempel ging zitten om enkele dagen non-stop te mediteren als een vorm van geweldloos protest.
De Rode Garde was onder de indruk van haar vastberadenheid en spaarde haar. De tempels in het gebied werden gered, en verschillende Taoïsten mochten blijven.
Innerlijke vrede
Of je nu op zoek bent naar de Tao, op zoek bent naar een rustige plek om stilte te vinden, of gewoon op zoek bent naar een spectaculair landschap, het kan een goed idee zijn om Wudang toe te voegen aan je bucket list.
Het is een diep spirituele ervaring om tussen de in wolken gehulde tempels te lopen, terwijl krullen van wierook door de lucht zweven, kleurrijke gebedsvlaggen wapperen in de frisse bergwind, en groepen krijgskunstenaars langzame, vloeiende bewegingen uitvoeren voor een adembenemend bergachtig decor.
Shen Yun's 2020 dans Taoist Destiny speelt zich af diep in het Wudang gebergte, waar een Taoïstische meester zijn discipelen traint, en een krijger een sprong in het diepe maakt.
