De Culturele Revolutie

In de afgelopen decennia  heeft China een brede waaier aan “bewegingen” ervaren. In het Westen denken we aan een sociale beweging zoals een groep mensen die in opstand komt naar aanleiding van onderdrukking, het opkomen voor vrijheid of rechtvaardigheid. Maar de laatste decennia vertoont deze dynamiek in China een tegenovergestelde trend – bewegingen worden gesponsord door de overheid.  Sinds de Communistische Partij aan de macht kwam in 1949 door middel van een gewelddadige revolutie, is “klassenstrijd” één van zijn bepalende doctrines geweest.  Verschillende bewegingen zijn gelanceerd in een poging om verschillende groepen of ideologieën die door de Partij als bedreigend worden beschouwd, uit te roeien.

De “Beweging om Contrarevolutionairen te Onderdrukken” in het begin van de jaren ’50 was gericht op het vernietigen van de traditionele Chinese religies zoals Boeddhisme en Taoïsme.  Aangezien de Partij een officieel Marxistisch - atheïstisch regime is, kan religie onmiddellijk zijn regels weerleggen en werd het gezien als een bedreiging om de Partij te ontkennen in de harten en geesten van de massa.

De “Anti-Rechtse Beweging” in 1957 had intellectuelen als mikpunt , omdat zij makkelijk de motieven van de Partij kon analyseren en blootleggen. Deze twee bewegingen werden uitgevoerd onder directe orders van de Partij en leidden tot een bloedbad van de culturele elite in China, de weg plaveiend voor het kader om traditionele Chinese  cultuur te vervangen door Communistische Partij cultuur.

De Culturele Revolutie (1966 – 1976) was catastrofaal voor de traditionele cultuur van China. Gedurende deze ongekende enorme politieke beweging, werd de 5.000 jaar oude cultuur van China bijna volledig uitgewist. De campagne vestigde de personencultus rond Mao Zedong en indoctrineerde de natie met de gedachtegang en stijl van redevoering van Mao. Oude overblijfselen en antiquiteiten, kalligrafie en schilderijen, klassieke boeken en geschriften werden verbrand. Tempels en standbeelden werden vernietigd tot stof. Miljoenen levens gingen verloren. China’s traditionele feesten, etiquetteregels, vormen van entertainment, dus de cultuur op zich, zou nooit meer hetzelfde zijn.

Hoofdstuk 6 in de Negen Commentaren op de Communistische Partij (gepubliceerd door de Epoch Times krant) biedt een systematisch overzicht van deze geschiedenis.