De volhardende monnik

Een van de eerste dansdrama’s van Shen Yun vertelt het verhaal van een bijzonder individu.

Vlakbij een klein, afgelegen dorpje in het oude China stond eens een Boeddhistische tempel. De dorpelingen hadden grote bewondering voor de abt van de tempel, en ze keken naar hem op als een toonbeeld van rechtvaardigheid en moraal.

Dat veranderde toen een jonge vrouw uit het dorp een zoon kreeg na een geheime liefdesaffaire. Toen haar geliefde er vandoor ging, claimde ze dat de hoogste monnik de vader van het kind was. Dat was voor een monnik de grootst mogelijke overtreding van zijn Boeddhistische orde, de grootste schande die het daglicht niet kon verdragen.

Maar in plaats van de beschuldiging te ontkennen of zichzelf te verdedigen zei de monnik niets. Hij nam het kind aan en voedde het op als zijn eigen kind. Toen de dorpelingen dat zagen, namen ze aan dat het verhaal waar was en ze veroordeelden hem unaniem.

Jaren gingen voorbij en de monnik bleef verstoten. Op een dag kwam er een voornaam uitziende heer naar het dorp, wat nogal wat aandacht trok. Hij had net het keizerlijke toelatingsexamen afgelegd en een baan gekregen als middelbaar beambte. Dat was een grote eer. Tot ieders verbazing was zijn vrouw niemand anders dan de moeder van de buitenechtelijke baby.

Het paar ging naar de plaatselijke tempel en knielde neer voor de abt. Tot verbijstering van de dorpelingen vroeg de beambte naar zijn eigen zoon van vlees en bloed – want deze man was niemand anders dan de weggelopen geliefde. Zonder een enkel verwijt te maken herenigde de monnik de jongen met zijn ouders.

Ontsteld en beschaamd realiseerden de dorpelingen zich hoezeer ze zich vergist hadden, en ze zagen eindelijk de onpeilbare diepte van het mededogen en de verdraagzaamheid van de monnik.