Drie Koninkrijken: pijlen vangen met boten van stro

Komen de beste geschenken van vrienden of vijanden? Wanneer een meester militair strateeg 100.000 pijlen moet produceren in drie dagen tijd, komt hij met een zeer adequate oplossing – pijlen die rechtstreeks bezorgd worden van de bogen en pijlkokers van een onwaarschijnlijke weldoener.

Kleurrijke geschiedenis

Nadat de ooit majestueuze Han Dynastie omver geworpen en ingenomen werd in 220 v.Chr., bevond China zich in één van haar meest turbulente periodes. China, ooit bekend als het “Rijk van het Midden”, was nu verdeeld in een drietal staten in het noorden, het zuidoosten en het zuidwesten. De interne oorlogsvoering, machtsstrijd en worsteling om te overleven die volgden zijn bekend geworden als het tijdperk van de Drie Koninkrijken.

Deze dramatische tijden zijn vastgelegd in talrijke vertellingen, zowel historische als fictieve. De meest bekende is het Avontuur van de Drie Koninkrijken. Verankerd als één van de Vier Grote Klassiekers van de Chinese literatuur, vereeuwigde deze roman de generaals, staatslieden en krijgsheren van die periode in een rolbezetting van onverschrokken helden en verraderlijke schurken.

Dit enorme 14e eeuwse werk, vergelijkbaar in schaal met Leo Tolstoy’s “Oorlog en Vrede”, beschrijft vele kleurrijke vertellingen, verlevendigd door semi-fictieve anekdotes en verweven met het bovennatuurlijke. Shen Yuns klassieke Chinese dans “Pijlen vangen met boten van stro” beeldt één van deze verhalen uit.

Centraal in het verhaal is raadsheer Zhuge Liang van de zuidwestelijke staat Shu. Hij is in de geschiedenis opgenomen als één van de meest eminente en briljante militaire strategen uit die tijd, maar de roman schrijft zelfs nog grootsere fantastische prestaties aan hem toe.

Strijden om heerschappij

Het jaar is 208 v.Chr. en het leger van China’s noordelijke Wei staat baant zich een weg naar het zuiden met de hoop een keizerrijk over het hele Rijk van het Midden te creëren. De strijdmacht geleid door de ambitieuze en meedogenloze minister Cao Cao, is enorm en wordt aangemoedigd door zege op zege. Wanneer ze de rivierbanken van de Yangtze bereiken, wordt het kamp opgezet in afwachting van de veldslag die komen gaat.

Aan de overkant van de machtige wateren van de rivier liggen de staten van de Shu en Wu. De leiders van de zuidwestelijke Shu en zuidoostelijke Wu voelen de dreiging van het noorden aan. Wetende dat ze ver in de minderheid zijn, spannen ze samen in een tijdelijke coalitie – een ietwat hopeloze poging om de dreigende aanval van de Wei krachten tegenwicht te bieden.

Zhuge Liang heeft de taak gekregen om de generaals van het Shu leger te adviseren en moet een manier verzinnen om Cao Caos superieure leger uit het noorden te weerstaan. De meester tacticus bezint zich op een strategie – en de zuiderlingen hopen op een wonder.

Een plan

Zhuge verkrijgt het antwoord op een onverwachte manier. Alhoewel zijn Shu en de Wu buren technisch gezien geallieerden zijn, vertrouwen de Wu generaals Zhuge niet echt en zijn ze jaloers op zijn legendarische vaardigheden. Zelfs op dit moment, waarin ze verenigd samen zouden moet staan, leidt hun jaloezie hen ertoe een plan te smeden om van hem af te komen.

Zij informeren hem dat ze een aanval plannen op het noordelijke leger en 100.000 pijlen nodig hebben – een gigantische hoeveelheid munitie. Ze vertellen hem dat de aanval in 10 dagen zal beginnen en, hoewel dit een schijnbare onmogelijke opgave is, dat hij maar een manier moet vinden om hen te geven wat ze nodig hebben anders zal hij geëxecuteerd worden. Zhuge, kalm als altijd en zichzelf koelend met zijn kraanvogelveren waaier, antwoordt met een glimlach, “geef me drie dagen, niet meer”.

Zhuge besteedt de eerste twee dagen aan het voorbereiden van zijn geheime operatie. Hij verzamelt 20 snelle boten en bemant elk met 30 soldaten. Dan omringt hij elke groep soldaten met nep soldaten van stro – eigenlijk een leger van vogelverschrikkers.

Op de derde dag, neemt hij zijn vertrouweling mee, generaal Lu Su (hij draagt een blauwe outfit in de Shen Yun dans), en leidt zijn boten over de wilde wateren van de Yangtze. Lu Su weet niet echt wat Zhuge van plan is en is meer dan een beetje nerveus als ze de oevers van de vijand bereiken.

Het regent pijlen

Heftige dekens van mist bedekken de hele rivier als ze het vijandelijk gebied binnen roeien. Zhuge geeft zijn mannen opdracht te schreeuwen en hun donderende oorlogsdrums te slaan. Verschrikt door de grote ophef en verblind door de mist, vuren de ontstelde vijanden eindeloze salvo’s pijlen van de oever naar de globale richting waar het geluid vandaan komt.

Zhuge positioneert zijn vloot in een lijn gericht op het vijandelijke kamp. Wanneer de pijlen neer regenen – dikker dan ijzel en scherper dan hagel – landen ze simpelweg in de stromannen op het dek en creëren speldenkussen zo groot als een mens. Zodra de stromannen op de boten zoveel pijlen geabsorbeerd hebben als ze kunnen en de boten over dreigen te kiepen onder het gewicht van de pijlen, laat Zhuge de boten omdraaien om hun achterzijden te presenteren. Als de stromannen aan de achtersteven hun pijlen geabsorbeerd hebben, herwinnen de boten hun evenwicht.

Met uiteindelijk meer dan 100.000 pijlen geladen, dirigeert Zhuge de uitpuilende schepen naar hun thuisoever, waar hij begroet wordt door de beschaamde Wu generaals.

“Hoe heb je zo'n geniaal plan weten te smeden?” vroegen ze met afkerige bewondering.

“Een goede generaal moet niet alleen goed zijn in strijd strategie, maar ook in astronomie, geografie, voorspelling en de principes van yin en yang,” antwoordde Zhuge. “Ik voorzag een dikke mist drie dagen geleden en formuleerde zo mijn plan.”

Krachtmeting bij de Rode Klif

Dankzij Zhuge’s meesterplan, was het Shu-Wu leger goed bewapend en gereed om een aanval te lanceren. Zhuge had er geen moeite mee om te vechten met geleende pijlen, omdat hij juist van plan was ze snel weer te retourneren.

Wat volgde raakte later bekend als de Strijd bij de Rode Klif en die 100.000 pijlen waren de sleutel tot wat een belangrijke overwinning voor de zuidelijke krachten bleek. Ze hielden Cao Cao’s opmars tegen en drongen het weinige wat nog over was van zijn leger terug.

De mensen die in de staten van de Wu en Shu leefden bleven veilig. China’s verdeelde machten begonnen een nieuwe gebalanceerde patstelling en begonnen zo de periode van de Drie Koninkrijken – een tijdperk dat zowel historici als geletterden voor bijna tweeduizend jaar geboeid heeft.