Interview met Shen Yun Choreograaf Yungchia Chen

“Laten we nog eens vanaf het begin beginnen”, zegt hij als de muziek uitsterft tegen een kamer vol naar ademsnakkende dansers. De sessie had al lang voorbij moeten zijn. Maar voor Yungchia Chen zijn hard werken en zelfdiscipline een tweede natuur. Dat is hoe hij gekomen is waar hij wilde zijn in het leven – op ieder moment.

De ervaren choreograaf die nu overvloedig produceert voor de wereldpodia, was ooit een ambitieuze jongen die bijna afgewezen werd door een dansacademie. Ondanks grote en kleine tegenslagen, twijfelde hij nooit. En het is met Shen Yun dat hij de belangrijkste zingeving in zijn werk heeft gevonden.

Een show met een visie

Chen vervoegde zich bij Shen Yun Performing Arts in 2007 – een jaar nadat het ensemble gevormd werd in New York. Elk seizoen presenteert Shen Yun een compleet nieuwe voorstelling. Dit betekent talloze uren van werk voor ontwerpers, musici, componisten, dansers en natuurlijk choreografen. Chen heeft tientallen dansen in klassieke, volks- en etnische stijlen gechoreografeerd. Zijn eigen verhaal – wat hem van China naar Taiwan naar de Verenigde Staten leidde – is al net zo kleurrijk.

Dromen volgen

Chen groeide op in het zuiden van China als de jongste van zes in een etnische Hmong familie. Zijn hele familie hield van de kunsten. Telkens wanneer thuis de stroom uitviel, en dat was vaak, voerde de clan een voorstelling op bij kaarslicht om zichzelf af te leiden. Pa speelde de twee-snarige erhu, zijn kinderen zongen en kleine Yungchia – leniger en verfijnder dan de rest – werd aangemoedigd te dansen. En zo werd een levenslange passie ontstoken.

Toen de kleine 11-jarige auditie deed voor een professionele dansacademie, wees de jury hem echter af vanwege zijn lengte. Toch vocht één leraar, die had opgemerkt hoe snel en accuraat hij de bewegingen leerde, voor zijn toelating.

Chen is de bijna-afwijzing nooit vergeten en zwoer 10 keer harder te werken dan zijn collega’s. Hij verliet de studio nooit – zelfs niet tijdens vakanties en weekenden en oefende geestdriftig om de beperkingen van zijn gestalte te boven te komen.

Bij zijn afstuderen, eindige Chen uiteindelijk als eerste in zijn klas. Terwijl hij optrad met het provinciale dans ensemble, klom hij ook onvermoeibaar op van onzichtbare reservedanser tot ongeëvenaarde ster.

Terwijl hij volgroeide tot een onderscheiden artiest, choreograaf en leraar, bracht zijn carrière hem naar de hoofdstad Beijing en vervolgens naar Taiwan.

In 2007 kondigde het in New York gevestigde televisiestation New Tang Dynasty TV haar eerste Internationale Klassieke Chinese Danscompetitie aan. Chen was al achter in de 30 en was net hersteld van een gescheurde achillespees, maar hij besloot deel te nemen als een afscheid aan het podium. Hij had nooit verwacht dat hij goud zou winnen, wat hem een ongelooflijke tweede carrière zou brengen.

‘Ik kan alleen zeggen dat ik heel, heel veel geluk heb gehad.’

Tijdens de competitie werd Chen ontdekt door Shen Yun en vervoegde hij zich kort daarna bij het ensemble. “Ik voelde een onzichtbare kracht die me aantrok, een nieuw begin riep me”, zei hij. “En dus verhuisde mijn hele familie – mijn vrouw Siya en onze zonen – van Taiwan naar New York”.

De eerste keer dat Siya Yang haar echtgenoot op het Shen Yun podium zag, was ze verrast. “Hij was altijd ontzettend gepassioneerd, maar met Shen Yun gaf hij een andere energie af… alsof hij diepere betekenis in zijn dansen gevonden had.”

Vraag: Meneer Chen, wat veranderde er nadat u bij Shen Yun toetrad?

YC: Alles. Alles voelde anders bij Shen Yun. Dans was het allerbelangrijkste in mijn leven. Maar nu is het overtuiging. Deel uit maken van Shen Yun is een proces geweest van verheffing van mijn lichaam en ziel.

In onze poging de traditionele cultuur te doen herleven, moeten we haar waarden en denkwijze in acht nemen. Onze “terugkeer naar het traditionele” kan niet slechts voor de show zijn. De oud-Chinezen hadden een groot geloof in en respect voor het goddelijke. Als moderne mensen dienen we de manier waarop we denken te veranderen en onze geesten te zuiveren, beetje bij beetje.

Vraag: : Is dit iets wat u altijd hebt geloofd?

YC: Ik realiseerde me deze dingen nadat ik bij Shen Yun ben gekomen. Ik begon de zelf-cultivatie discipline Falun Dafa te beoefenen en me te gedragen volgens haar principes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. Ik denk en handel nu anders dan voorheen. Ik geef minder om faam en geld en meer om wat mijn hart werkelijk wil. Wanneer er zich problemen voordoen, kan ik ze positief benaderen en ze gebruiken om mezelf te verbeteren.

Vraag: Hoe beïnvloedt dit uw kunst?

YC:Wel, het is niet alleen ik; het is hetzelfde voor de artiesten van dit gezelschap in het algemeen. Als cultivatiebeoefenaars hebben Shen Yun artiesten een ander uitgangspunt en andere creatieve concepten – we streven naar het versterken van wat goed en puur is en we gebruiken traditionele elementen in onze choreografie.

Shen Yun is wereldleider wat betreft het doen herleven van traditionele cultuur. Dat is onze missie en de basis voor alles wat we doen. We willen een boodschap uitsturen dat goden bestaan, dat wat we doen consequenties heeft – goed wordt beloond en kwaad bestraft, en dat er hoop is voor de toekomst.

Vraag: Hoe is het leven bij Shen Yun?

YC:We toeren iedere keer vijf maanden lang rond de wereld, waarbij we meer dan 100 voorstellingen per seizoen opvoeren. We reizen per bus en vliegtuig. Soms rijden we twee of drie dagen aan één stuk door en dat is behoorlijk belastend. Aan de andere kant, heeft het optreden in al deze verschillende landen mijn ogen echt geopend en mijn horizon verbreed.

We zijn in top theaters als het Kennedy Center en Lincoln Center geweest, en hebben Azië, Europa, Canada en Zuid-Amerika doorkruist. Shen Yun heeft me letterlijk de mogelijkheid geboden om op het wereldpodium te dansen, iets wat een onbetaalbare ervaring is voor elke artiest.

Vraag: Wat geeft het meest voldoening in uw werk?

YC: Dat is dat we de wereld authentieke Chinese cultuur tonen en de essentie van onze 5.000 jaar oude geschiedenis. Dat is waarom ik zo trots ben hier deel van uit te maken. Als ik naga dat mijn levenswerk bijdraagt aan het doen herleven van traditionele Chinese cultuur voor de toekomstige generaties, dan is er niets wat me meer voldaan maakt.