Een marathon van optredens in San Diego

Na een week van voorstellingen in Arizona zijn we gisteravond aangekomen in Escondido, een paar kilometer ten noorden van San Diego. Ik vind de naam van deze stad verrukkelijk klinken (doe mij maar een schotel met warme tamale, een enchilada met kaas en een escondido met salsa verde). Maar Google geeft aan dat het Spaanse woord escondido “verborgen” betekent, een warme, comfortabele stad, verborgen tussen prachtige heuvels met grote rotsen die zich aftekenen tegen een wijde blauwe hemel.

We zijn al heel Californië doorgereisd—San Jose, San Francisco, Sacramento en Berkley in het noorden en; Hollywood, Northridge, Thousand Oaks, Costa Mesa, en Long Beach in de buurt van Los Angeles. We stoppen nog in Bakersfield maar we hebben het meest intensieve gedeelte van ons schema bewaard voor deze plek, onze voorlaatste stopplaats in Californië.

Op dit moment zitten we in het midden van de voorbereiding van onze voorstelling van vanavond. Nadat ik klaar was met wat ik moest doen, ben ik er even tussenuit geknepen naar Starbucks aan de overkant van de straat. Naast mij zit onze dirigent, Milen Nachev, die zijn gebruikelijke duppio espresso (met maar een beetje heet water) drinkt. Hij heeft reden te meer om zijn inname van cafeïne te verhogen.

Ons schema ziet er als volgt uit: vanavond één show, morgen twee, vrijdag één, zaterdag twee, zondag twee (even bijkomen op maandag) en de laatste op dinsdag. Dat is bij elkaar negen optredens in een week, acht in vijf dagen en —ik meen dat dit of een record is voor Shen Yun of een evenaring daarvan—zeven optredens in vier dagen beginnend vanaf morgen, de dag van het Chinees Nieuwjaar. O ja, en ik geloof dat alles behalve de zondagavond al uitverkocht is.

Voor een ceremoniemeester is dit ook weer niet zo’n intimiderend vooruitzicht— het enige wat ik hoef te doen, is praten. Maar ondanks dat we gewoonlijk maar in stukjes van een minuut of minder spreken, zullen mijn partner, Kelly Wen, en ik in de komende vier dagen meer dan 140 minuten spreken op het podium.

Maar vergelijk dat eens met onze dirigent, die hier naast me zit en zo’n 630 minuten met zijn toverstokje zal zwaaien in een poging om de grote verscheidenheid aan instrumenten in harmonie te laten spelen en tegelijk de dansers op het podium bij te blijven.

En nu we het er toch over hebben: drie van onze dansers staan gelijk qua grootste aantal dansen (11) in een voorstelling. Hoofddansers Mark Kao en Jason Zhu en ook danser Yuan Ming zullen allen 77 keer dansen in vier dagen.

Bij de vrouwen zal Michelle Wu 98 keer van kostuum veranderen, vaak in het tijdsbestek van luttele seconden voordat ze terug rent naar het podium.

En laten we de toneelmeesters niet vergeten. Het doek zal tussen elk stuk snel open en dicht gaan en ze moeten het in totaal 294 keer hijsen.

Misschien moet ik een paar Ventis voor ze meenemen.