Het is het seizoen. Toch is het seizoen...

Ik kan niet geloven dat 2020 bijna voorbij is. Vooral omdat het de eerste helft van het jaar duurde om te wennen aan het idee dat we werkelijk in de jaren '20 zijn. Maar nu we aftellen naar een nieuw jaar, moet ik mezelf dwingen om het te accepteren - vol goede moed dat de feestdagen hier zijn!

Sinds maart is het leven voor ons allesbehalve normaal, net zoals het voor jou en de hele wereld is geweest. De eerste paar maanden voelde het zo vreemd om niet op het podium te staan dansen of van land naar land te reizen, maar om in plaats daarvan naar huis te gaan vanwege het CCP-virus (Chinese Communistische Partij virus).

Maar iedereen heeft het volgehouden. Week voor week, dan maand voor maand. Mijn collega-dansers hebben de moed erin gehouden om te blijven trainen, ook al kan het gezelschap niet normaal functioneren. En al die tijd hebben we er alle moeite voor over gehad om het nieuwe seizoen te kunnen gaan aankondigen. Wanneer dat ook zal zijn.

Ondanks alles wat abnormaal is aan 2020, is één ding in ons leven nu weer normaal. Maar ik bedoel normaal als in - dat het voor ons abnormaal is.

Namelijk, dit jaar overlappen de feestdagen niet met het begin van ons seizoen van optredens. Voor het eerst sinds onze oprichting in 2006 zullen de leden van Shen Yun Performing Arts de wintervakantie niet op tournee doorbrengen. Niet in een bus die over de eindeloze snelweg naar Californië rijdt. Niet uit een koffer leven in de tweede of derde stad van de week. Niet alleen bij de wegrestaurants en hotellobby's "Jingle Bells" of "Silent Night" horen. Niet super gefocust zijn op de eerste paar weken van het gloednieuwe programma, en de feestdagen zien als een nevengedachte, en Kerstmis en Nieuwjaar gebruiken als reisdagen om naar de stad van de volgende voorstelling te gaan.

Onder normale omstandigheden nemen onze lichttechnici de dag na Thanksgiving de taak op zich om de kerstverlichting en kerstbomen bij de hoofdvestiging van Shen Yun op te zetten. Echter, zodra de decoraties op zijn plaats staan, duiken we in de generale repetities, waarna we de laatste voorbereidingen treffen voor de tournee. En tussen alle drukke bezigheden door wisselen we cadeaus uit, aangezien we onze vrienden van de andere Shen Yun gezelschappen pas in mei van het volgend jaar zullen zien.

Eind december zou ieder gezelschap al een paar steden hebben aangedaan en weer in de ban zijn gekomen van het toeren. Maar we proberen het gezamenlijk te vieren indien mogelijk. In veel steden nemen de lokale sponsors en organisatoren tijd om, weg van hun eigen familie, aan ons schema tegemoet te komen. Op een keer organiseerden ze een barbecuefeestje voor ons op het strand. (Florida.) Maar meestal reserveren ze een conferentiezaal in het hotel en vullen die met een weelderig buffet en eindeloze feesthapjes. Dan wordt iedereen in het gezelschap voor één avond een artiest, deelnemer en toeschouwer in één. Onze orkestleden voeren korte kamerstukken en kerstklassiekers op. We verzinnen gekke fysieke uitdagingen, zoals de no-hands Oreo eetwedstrijden waarbij het koekje op je voorhoofd ligt te balanceren. Stoelendans met live begeleiding is een verplicht nummer, want het is vermakelijk, en vergaderzalen hebben veel stoelen. En improvisatie acteerspelletjes als schertsvertoningen zorgen altijd voorroering - hey, het is een bezetting vol artiesten!

Sommige van mijn meest onvergetelijke feestdagen on-tour waren meer onorthodox: Op een keer, tegen het einde van een hele dag rijden, begon de bus te haperen. Onze chauffeur draaide een grote parkeerplaats op. Toen hebben we gewacht en gewacht. De zon was weg, maar we zaten in het zuiden en het weer was zacht. Na een tijdje waren, wij rusteloze dansers, overal op de parkeerplaats. Sommigen begonnen met oefentrappen en maakten tuimelingen in het licht van de straatlantaarns. In sneakers en jeans gebruikten de jongens hun dans ‘Hoeders van de Mongoolse vlakte’ om ons een (niet minder pittige) ‘Hoeders van het benzinestation’ te laten zien. Er gingen uren voorbij, maar niemand klaagde over het feit dat we op kerstavond waren gestrand op een asfalteiland; we wilden allemaal de stemming positief houden. Maar toen de bus eindelijk gerepareerd was en we het hotel in stapten, was het bijna eerste kerstdag en was ik zo blij dat ik onder de dekens kon kruipen.

Dus nu weet je waarom het hebben van een normale wintervakantie iets nieuws voor ons is.

Hoewel voor Shen Yun helaas het voorstellingsseizoen nog niet is aangebroken, is het nog steeds het seizoen om vrolijk te zijn. Wat we ook doen of waar we ook zijn, de kern van de feestdagen is het dankbaar zijn voor alles wat we hebben, vooral onze familie en vrienden, om na te denken over het afgelopen jaar, en om ons voor te bereiden en met optimisme en vastberadenheid het nieuwe jaar in te gaan.

Van iedereen hier bij Shen Yun een veilige en gelukkige wintervakantie toe gewenst. Houd je warm, van binnen en van buiten. We kunnen niet wachten om weer voor je op te treden!